Didier de Radiguès
4 overwinningen, 15 podiumplaatsen
Dat ‘de Radijs’ de meest succesvolle Belgische GP-rijder is, hoeft geen betoog. Barry Baltus heeft nog even te gaan voor hij de Radiguès van de troon zal stoten als meest succesvolle Belgsiche podiumfinisher. Daarbij heeft de Radiguès het voordeel dat hij in z’n meest succesvolle seizoenen van 1982 en 1983 in zowel de 250cc (nu Moto2) en 350cc reed. Het was bij de 350’s dat hij z’n eerste podium behaalde in 1982 bij de openingswedstrijd in Argentinië. Hij won na een tweede plaats in het Franse Nogaro de GP of Nations op Misano, z’n eerste GP-zege. Met nog een zege in Tsjechië, een tweede plaats in Groot-Brittannië en een derde plaats in Finland werd de Radiguès vice-wereldkampioen na Anton Mang. Daarmee is de Radiguès ook de Belg die het hoogst finishte in een WK-stand. Datzelfde seizoen ’82 won hij de GP van Joegoslavië in de 250cc, stond op het podium voor eigen publiek in Spa en werd tweede in Groot-Brittannië en derde in Finland.
Het zag er voor 1983 dus veelbelovend uit voor de Radiguès, maar ondanks een historische zege in Spa in de 250cc lukte hij enkel nog twee tweede plaatsen (Zuid-Afrika en Oostenrijk) en een derde plaats in Hockenheim, niet zelden gehinderd door crashes en blessures.
Het was dan wachten tot 1986 voor de Radiguès nog eens op het schavot mocht, tijdens de 500cc GP van Groot-Brittannië, waar hij tweede werd na Wayne Gardner. In 1988 werd hij opnieuw tweede in Groot-Brittannië, opnieuw op een Honda. Daarmee zou hij een andere Belg evenaren als dubbele podium-finisher in de GP500. We laten je nog even in spanning wie de andere naam is…
In 1990 behaalde de Radiguès z’n laatste podiumplaats, terugkerend in de 250cc met Aprilia. Dat hij tweede werd in Spa was een mooie afsluiter van een mooie carrière.
Juliaan Vanzeebrouck
3 overwinningen, 10 podiumplaatsen
Juliaan ‘Julien’ Vanzeebrouck zag z’n GP-carrière in 1974 een boost krijgen toen de Nederlandse Kreidler importeur Van Veen de Brusselaar een 50cc Van Veen – Kreidler onder de kont schoof. Daarmee behaalde Van Zeebrouck in Zweden z’n eerste GP-podium, gevold door een eerste zege in het Finse Imatra. Hij sloot het seizoen af met een derde plaats in Spanje, goed voor een derde plaats in de WK-stand.
In 1975 evenaarde Van Zeebrouck die derde plaats in het WK met een derde plaats in Duitsland en een overwinning voor eigen publiek in Spa. In 1976 won hij nogmaals in Finland en deed daar enkel nog een podiumplaats bovenop in Duitsland op een privé 125cc Morbidelli.
Daarna was het wachten tot de GP of Nations met een derde plaats op een private Kreidler voor blessureleed een einde maakte aan z’n carrière.
Xavier Siméon
1 overwinning, 4 podiumplaatsen
Die andere Brusselaar, Xavier Siméon werd de Belgische GP-hoop in bange dagen. Siméon werd derde tijdens de Franse Moto2-GP van 2013 en werd daarmee de eerste Belg sinds de Radiguès die een podium behaalde. In 2014 behaalde hij één tweede plaats voor het Gresini-team. In 2015 won hij z’n enige GP in Duitsland op de Sachsenring, nadat hij al tweede werd in Qatar. Siméon stond ook drie keer op het Moto-E podium, maar dat tellen we even niet mee als GP’s…
Livio Loi
1 overwinning , 2 podiumplaatsen
Livio Loi debuteerde in 2013 in de Moto3 als een supertalent en Red Bull Rookies-winnaar. Hij moest de eerste drie GP’s uitzitten omdat hij nog te jong was om aan te treden in het WK. Na perikelen met z’n team in 2014, won Loi in 2015 in Indianapolis z’n enige GP door een gok met de banden. Toen hij in 2017 overstapte naar Leopard Racing, het absolute topteam, bleef hij helaas steken op een tweede plaats in Australië. Na een frustrerend seizoen in 2018 gaf Loi de brui aan een GP-carrière.
Lucio Pietroniro
5 podiumplaatsen
De spirituele voorganger van Livio Loi, al was het maar door eenzelfde Belgisch/Italiaanse achtergrond, was Lucio Pietroniro. Pietroniro reed 67 GP’s en stond vijf keer op het podium in de 125cc-klasse, de voorloper van de Moto3. Zo werd Pietroniro derde in Italië en Spa in 1985. In 1986 bracht hij opnieuw het Belgische publiek op de banken met een tweede plaats in Spa. Hij breidde er in 1987 nog een derde plaats aan in Portugal en in 1988 een derde plaat in Joegoslavië.
Léon Martin
2 podiumplaatsen
En dan is er nog de grote onbekende wellicht. Léon Martin nam in 1954 en 1955 deel aan de Belgische GP500 met de te hebben machine, met name de Gilera. Bekijk het als een huidige BK-opper die op een Desmosedici wordt gezet. Martin, geen familie van Jorge trouwens, beloonde dat vertrouwen door beide jaren op he podium te finishen. Daarmee is Léon Martin tot op heden de enige Belg die samen met de Radiguès twee keer op het podium van de koningsklasse mocht gaan staan.
