Eerste test Yamaha XSR900 GP

De ontwikkeling van de XSR900 GP heeft behoorlijk wat voeten in de aarde gehad. Eerst was er de pandemie en nadien was het vooral het finance departement overtuigen bij het merk van de stemvorken. In een tijd waarin winstmarges eerder regel dan uitzondering zijn, is een bestaand model uitrusten met een vrij gecompliceerd kuipwerk, een hoop ‘onnodige’ details en zo goed als met de hand gelakte kleurstelling iets waar pennenlikkers maar wat graag ‘njet’ tegen zeggen.

SPLITPEN

Maar daar staat-ie dan. En zo in levenden lijve ben ik meteen een stuk sneller overtuigd dan de eerste persbeelden die in m’n mailbox dropten. Enkel de spiegels blijf ik een beetje een misser vinden, maar goed. Iets met smaken en twisten. Zeker van driekwart achterzicht vind ik de kopkuip enorm geslaagd, inclusief de bevestiging met splitpen en het TFT-dashboard waarop je enkel een grote, analoog uitziende toerenteller kan selecteren. Het enige wat ontbreekt is dat snerpende tweetaktgeluid.

INSTELLEN

Instellen
De Yamaha XSR900 GP stelt het met het Euro5+- gekeurde CP3 blok zoals dat heden ook in de MT-09 zit en (nog niet) in de naakte XSR900. En daar is absoluut niks mis mee. Zoals het ‘Masters of Torque’ predicaat vereist hoef je geen powerband te zoeken, laat staan ‘m te vrezen zoals de heren Lawson en consoorten dat wel deden. En desnoods heb je een geweldig werkende quickshifter om een handje te helpen. De enige wijziging aan het blok vergeleken met de naakt XSR en MT-09, is dat het ophangpunt in het frame net iets stijver is uitgevoerd.

Je beschikt verder over drie rijmodi (Rain, road en sport) plus nog twee zelf in te vullen rijmodi voor wie graag de hellingshoekgevoelige tractiecontrole en ABS eigenhandig afstelt, evenals de wheelycontrole en motorrem. Dat kan je trouwens via de MyRide-app gewoon vanaf je telefoon waar en wanneer je maar wil. Wayne Rainey kan er in het licht van z’n tragische lot enkel maar van gedroomd hebben op z’n YZR…