Via onze partner motornieuws.be – Met de volledig vernieuwde Panigale zijn we toe aan de zevende generatie superbikes uit Bologna. Wat in 1988 begon met de 851-tweecilinder groeide uit tot een verhaal vol successen. Om dat verhaal te bestendigen, bouwde Ducati een nieuwe Panigale die voor maar liefst 94% bestaat uit nieuwe onderdelen. We werden uitgenodigd voor een exclusieve eerste test.
Andere Look
In de MotoGP is de heerschappij van Ducati verpletterend. Onder leiding van ingenieur Gigi DallβIgna evolueerde de Desmosedici tot een amper te kloppen machine. Het mag dan ook niet verbazen dat Ducati voor de ontwikkeling van de nieuwe Panigale heel gretig gebruikmaakte van de technologie die door Ducati Corse zo succesvol wordt toegepast. Vooral op het vlak van aerodynamica was er werk aan de winkel. De vorige generatie van de Panigale werd in de loop van zβn bestaan voorzien van aerodynamische hulpmiddeltjes, maar bij de ontwikkeling van deze nieuwste versie werd de aerodynamica al van bij de eerste potloodlijnen meegenomen in het ontwerp. Daardoor veranderde de look van de Panigale behoorlijk.
Lijnen van 916
Ducati gebruikt het principe βform follows functionβ, maar ging gelukkig opnieuw voor een combinatie van technisch (aerodynamisch) vernuft en Italiaans design. Zo herken je aan de voorzijde duidelijk de lijnen van de ondertussen 30 jaar oude 916. Die worden gecombineerd met een state-of-the-art aeropakket en een wat vlakkere vormgeving, waardoor de nieuwe Panigale er iets minder gedrongen uitziet dan het uitgaande model. Heel andere koek is het aan de achterzijde, waar de prachtige en zo typerende enkelzijdige achterbrug werd vervangen door een βnormaalβ dubbel exemplaar. Hier ging functie duidelijk boven vorm. Meer specifiek zorgt die nieuwe achterbrug voor een lager onafgeveerd gewicht, minder laterale stijfheid (-37%), meer tractie bij het uitaccelereren van bochten en vooral meer grip van de achterband bij extreme hellingshoeken.
60-graden hellingshoek
De bandentechnologie is de laatste jaren zo sterk veranderd dat hellingshoeken van 60 graden en meer mogelijk worden. Bij zulke hellingshoeken komt de werking van de vering ernstig in het gedrang en is de stijfheid (of flex) van de achterbrug cruciaal voor een goed contact tussen band en wegdek. Ducati ging echter niet over één nacht ijs want de enkelzijdige achterbrug is samen met desmodromische klepbediening heel kenmerkend voor de Ducati superbikes. Bij de talrijke testen op meer dan 10 verschillende circuits en met veel verschillende testrijders kwam de dubbelzijdige achterbrug echter steeds als een grote stap vooruit uit de bus. Zelfs een βoudeβ Panigale met deze nieuwe achterbrug bleek gemiddeld een seconde sneller.
Lees het volledige artikel gratis verder op motornieuws.be
